وقتی صحبت از بیماری‌ها یا مشکلات مربوط به دندان می‌شود، افراد معمولا از پوسیدگی، حساسیت و کشیدن دندان عقل شکایت دارند. با این حال، مشکلات دیگری نیز برای دندان‌های فرد ممکن است رخ دهد. یکی از این مشکلات «معروف» و نادر قطعا کیست دندان است. کیست به کیسه‌ای از بافت نرم یا مایعی است که در اطراف یا کنار دندان تشکیل می‌شود. افرادی که در مورد کیست دندان اطلاعی ندارند یا به آن مبتلا نشده‌اند می‌توانند خودشان را خوش شانس بدانند.

در هر حال، بیمارانی که به این بیماری دچار شده‌اند می‌دانند که کیست دندان چقدر می‌تواند ناراحت‌کننده و دردناک باشد. بهترین کاری که یک فرد می‌تواند انجام دهد این است که خود را آماده کند. در ادامه تمام مواردی که بیماران باید در مورد کیست دندان بدانند را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

کیست دندان چیست؟

وقتی صحبت از دلایل کیست دندان می‌شود، چند دلیل عمده وجود دارد که در ادامه خواهیم گفت:

• رشد نامناسب دندان یا وضعیت نامناسب دندان در دهان
• کانال ریشه به طور طبیعی یا در نتیجه روشی نامناسب شکسته است.
• در نتیجه یک سندرم ژنتیکی به نام سندرم گورلین (Gorlin)
• اگر دندان به هر طریقی دفن یا نهفته شود، ممکن است کیست به وجود بیاید. به عنوان مثال، دندان عقل اغلب دفن می‌شود.
• دندان‌های مرده محیطی مناسب برای ایجاد کیست هستند.

با اینکه کیست‌های دندانی معمولا نتیجه برخی مشکلات یا عفونت‌های دندانی هستند؛ اما می‌توانند نشانه‌ای از یک بیماری متفاوت باشند.

با این حال، علائم کیست دندانی که بیماران باید به آن توجه داشته باشند موارد زیر است:

• دندان‌های حساس یا دارای درد
• فاصله بین دندان‌ها یا جابجایی دندان‌ها
• لق شدن دندان‌ها
• ناراحتی هنگام فشار آوردن روی ناحیه‌ای خاص از لثه
• تورم لثه
• بی‌حسی صورت (فشار کیست روی عصب)

اگر بیمار متوجه هر یک از این علائم شد احتمال داد که به کیست دندان مبتلا شده است، باید در اسرع وقت با دندانپزشک خود مشورت کند.

مقاله ای در رابطه با قیمت ایمپلنت دندان نوشتیم شاید برای شما مفید باشد

انواع کیست دندان

یکی از مهم‌ترین نکاتی که بیماران باید بدانند این است که کیست‌ها انواع مختلفی دارند که شامل سه نوع کیست پری اپیکال (Periapical)، کیست دنتی ژروس (Dentigerous) و کراتوسیست ادنتوژنیک (Odontogenic Keratocyst).

در ادامه به ویژگی‌های اصلی این سه کیست خواهیم پرداخت.

کیست پری اپیکال

از آن به عنوان کیست رادیکولار، کیست پریودنتال اپیکال، کیست انتهای ریشه یا به سادگی کیست دندان یاد كنند.

این کیست در اثر مرگ یا نکروز بافت پالپ داخل دندان ایجاد می‌شود. مرگ پالپ معمولا در نتیجه پوسیدگی یا آسیب دندان رخ می‌دهد. هنگامی که نکروز پالپ رخ می‌دهد، معمولا باعث التهاب و ترشح سموم در انتهای نوک ریشه می‌شود؛ از این رو به آن «کیست انتهای ریشه» می‌گویند.

در بیشتر موارد، درمان این کیست پیچیده نیست و دندانپزشک باید برای بهبود بیمار ریشه دندان را درمان کند. در صورت عدم موفقیت، دندانپزشک باید دندان مرده را خارج کند. این تنها راهی است که دندانپزشک می‌تواند به کیست برسد، آن را خارج کند و ناحیه عفونی را تمیز کند.

بهترین راه برای اطمینان از عدم بروز مجدد التهاب یا عفونت، پر کردن ناحیه با دندان مصنوعی است. برای جلوگیری از تشدید مجدد کیست، دندانپزشک معمولا کانال ریشه رتروگراد را پر می‌کند.

کیست دنتی ژروس

این کیست معمولا در ناحیه دندان عقل پایین یا نیش دائمی بالایی ظاهر می‌شود و در اطراف تاج یک دندان رشد نکرده ایجاد می‌شود. در بیشتر موارد، فشاری که دندان در حال رویش به فولیکول وارد می‌کند باعث ایجاد این کیست می‌شود. فشار از جریان یافتن طبیعی خون جلوگیری می‌کند و به همین دلیل ممکن است مایعی بین بافت غشایی مینا و قسمت تاجی دندان جمع شود. این مایع باعث التهاب و عفونت می‌شود که نتیجه آن اغلب اغلب یک کیست دنتی ژروس است.

متاسفانه تنها درمان این کیست، کشیدن دندان و برداشتن کیست با جراحی است.

ادنتوژنیک کراتوسیستیک

بیماران به احتمال زیاد متوجه این کیست در ناحیه خلفی فک پایین یا مندیبل می‌شوند. این کیست با وجود اینکه نام ترسناکی دارد؛ اما تقریبا شبیه سایر کیست‌های دندانی است. با این حال، دندانپزشک معمولا برای اینکه مطمئن شود، باید بیوپسی، آنالیز میکروسکوپی و رادیوگرافی انجام دهد.

متاسفانه متخصصان نمی‌توانند علت این کیست را مشخص كنند اما چندین نظریه وجود دارد که می‌تواند منشا کراتوسیست را مشخص کند. برخی از دندانپزشکان معتقدند کیست در محلی که دندان باید قرار می‌گرفت ظاهر می‌شود تا این ناحیه را پر کند. سایر متخصصان فکر می‌کنند که این کیست در واقع توموری است که از لامینه یک دندان آسیب دیده یا مرده ایجاد می‌شود.

تنها راه دندانپزشکی برای درمان این کیست، برداشتن آن با جراحی است. کیست ممکن است دوباره ظاهر شود و به همین دلیل است که دندانپزشکان معمولا پس از جراحی درمان را تجویز می‌کنند.این نوع شایع‌ترین کیست دندان است و نام‌های زیادی دارد. دندانپزشکان ممکن است از آن به عنوان کیست رادیکولار، کیست پریودنتال آپیکال، کیست انتهای ریشه یا به سادگی کیست دندان یاد كنند.

این کیست در اثر مرگ یا نکروز بافت پالپ داخل دندان ایجاد می‌شود. مرگ پالپ معمولا در نتیجه پوسیدگی یا آسیب دندان رخ می‌دهد. هنگامی که نکروز پالپ رخ می‌دهد، معمولا باعث التهاب و ترشح سموم در انتهای نوک ریشه می‌شود؛ از این رو به آن «کیست انتهای ریشه» می‌گویند.

در بیشتر موارد، درمان این کیست پیچیده نیست و دندانپزشک باید برای بهبود بیمار ریشه دندان را درمان کند. در صورت عدم موفقیت، دندانپزشک باید دندان مرده را خارج کند. این تنها راهی است که دندانپزشک می‌تواند به کیست برسد، آن را خارج کند و ناحیه عفونی را تمیز کند.

بهترین راه برای اطمینان از عدم بروز مجدد التهاب یا عفونت، پر کردن ناحیه با دندان مصنوعی است. برای جلوگیری از تشدید مجدد کیست، دندانپزشک معمولا کانال ریشه رتروگراد را پر می‌کند.

کیست دنتی ژروس

این کیست معمولا در ناحیه دندان عقل پایین یا نیش دائمی بالایی ظاهر می‌شود و در اطراف تاج یک دندان رشد نکرده ایجاد می‌شود. در بیشتر موارد، فشاری که دندان در حال رویش به فولیکول وارد می‌کند باعث ایجاد این کیست می‌شود. فشار از جریان یافتن طبیعی خون جلوگیری می‌کند و به همین دلیل ممکن است مایعی بین بافت غشایی مینا و قسمت تاجی دندان جمع شود. این مایع باعث التهاب و عفونت می‌شود که نتیجه آن اغلب اغلب یک کیست دنتی ژروس است.

متاسفانه تنها درمان این کیست، کشیدن دندان و برداشتن کیست با جراحی است.

ادنتوژنیک کراتوسیست

بیماران به احتمال زیاد متوجه این کیست در ناحیه خلفی فک پایین یا مندیبل می‌شوند. این کیست با وجود اینکه نام ترسناکی دارد؛ اما تقریبا شبیه سایر کیست‌های دندانی است. با این حال، دندانپزشک معمولا برای اینکه مطمئن شود، باید بیوپسی، آنالیز میکروسکوپی و رادیوگرافی انجام دهد.

متاسفانه متخصصان نمی‌توانند علت این کیست را مشخص كنند اما چندین نظریه وجود دارد که می‌تواند منشا کراتوسیست را مشخص کند. برخی از دندانپزشکان معتقدند کیست در محلی که دندان باید قرار می‌گرفت ظاهر می‌شود تا این ناحیه را پر کند. سایر متخصصان فکر می‌کنند که این کیست در واقع توموری است که از لمینت یک دندان آسیب دیده یا مرده ایجاد می‌شود.

تنها راه دندانپزشکی برای درمان این کیست، برداشتن آن با جراحی است. کیست ممکن است دوباره ظاهر شود و به همین دلیل است که دندانپزشکان معمولا پس از جراحی درمان را تجویز می‌کنند.

تفاوت بین کیست دندان و آبسه

پیدا کردن تفاوت کیست دندان و آبسه قطعا مهم‌ترین سوالی است که بیماران هنگام تجربه تورم‌های دردناک دهان با آن مواجه هستند. بنابراین، برای افراد مهم است که بدانند تفاوت اصلی بین کیست دندان و آبسه، عفونت است. اکثر کیست‌های دندانی عفونی نیست؛ اما اگر عفونی شوند، آبسه نامیده می‌شوند. معمولا آبسه در کیست دندانی یا نزدیک آن ایجاد می‌شود.

علت اصلی آبسه، باکتری‌های موجود در لثه است. در بیشتر موارد، این اتفاق به دلیل پوسیدگی دندان رخ می‌دهد. اگر بیمار آبسه کوچکی داشته باشد، می‌تواند آن را با آنتی بیوتیک درمان کند. با این حال، آبسه‌های بزرگ باید توسط دندانپزشک برداشته شود.

کیست دندان چگونه تشخیص داده می‌شود؟

کیست‌های دنتی ژروس کوچک اغلب تا زمانی که رادیوگرافی دندانی انجام نشود مشخص نخواهد شد. اگر دندانپزشک متوجه نقطه‌ای غیرمعمول در ایکس ری دندان شود، ممکن است از سی تی اسکن یا اسکن MRI کمک بگیرد تا مطمئن شود که نوع کیست دندان دنتیژروس، پری آپیکال یا ادنتوژنیک کراتوسیست است.

در برخی موارد، از جمله زمانی که کیست بزرگ‌تر است، دندان ممکن است بتواند کیست دندان و نوع آن را فقط با نگاه کردن تشخیص دهد.

چطور از شر کیست دندان خلاص شویم؟

بیمارانی که از این عارضه رنج می‌برند می‌خواهند بدانند چطور می‌توان کیست دندان را درمان کرد. راه‌های زیادی وجود دارد اما بهترین آن‌ها جراحی کیست دندان و درمان کیست دندان (با تجویز پزشک معتبر) است. در بیشتر موارد، درمان آنتی بیوتیکی کفایت می‌کند؛ اما اگر کیست بزرگ یا عفونی باشد، برداشتن آن ضروری خواهد بود.

نحوه درمان کیست دندان در خانه

داستان‌های جراحی برداشتن کیست دندان ممکن است کمی ترسناک به نظر برسد، اما خوشبختانه این کار تنها درمان کیست دندان نیست. اگر شرایط خفیف باشد و التهابی وجود نداشته باشد، بیماران می‌توانند آن را با آنتی بیوتیک برای کیست دندان درمان كنند. همچنین، در برخی از مواقع، درمان خانگی کیست دندان ممکن است کافی باشد.

با این حال، انتخاب نوع درمان اهمیتی ندارد؛ بیماران با هر نوع کیست دندان اعم از پری اپیکال، دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست بهتر است درمان کیست دندان به دندانپزشک مطمئن و معتبر مراجعه كنند و از تجویز خانگی و درمان آن تا حد امکان دوری كنند. همچنین، درمان نکردن کیست دندان ممکن است به عفونت، از دست دندان، شکستگی فک و آملوبلاستوم (نوعی تومور خوش خیم فک) منجر شود. چنانچه سوالی در مورد کیست دندان دارید می‌توانید آن را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید تا متخصصان تماس بگیرید.

جراحی سینوس زمانی انجام می‌شود که ارتفاع یا عرض استخوان فک بالایی از بین رفته باشد. این پیوند برای کمک به بازیابی استخوان فک شما، جهت جایگزینی احتمالی ایمپلنت دندان یا دندان از دست رفته قرار می‌گیرد.
شما یک جراحی افزایش سینوس لیفت در فک بالا انجام داده‌اید. این روش ارتفاع استخوان از دست رفته را در ناحیه دندان مولر اول و دوم و گاهی پرمولر دوم شما بازیابی می‌کند. این جراحی روش درمانی مهم است و امکان کاشت ایمپلنت در ناحیه‌ای را فراهم می‌کند که به دلیل ارتفاع ناکافی استخوان از طریق بزرگ شدن سینوس، امکان کاشت دندان در آن وجود ندارد.
استخوانی که پیوند زده شده است معمولاً ترکیبی از استخوان خشک شده منجمد، استخوان مصنوعی و استخوان خودتان است. به همین دلیل ممکن است دو زخم بعد از جراحی داشته باشید: محل اهدا کننده و محل گیرنده.
کارهایی که بعد از جراحی لیفت سینوس نباید انجام داد
در حالی که بینی خود را گرفته‌اید، بینی خود را باد نکنید یا عطسه نکنید.
با دهان باز عطسه کنید.
نوشیدنی‌های خود را با نی ننوشید و تف نکنید.
غواصی و پرواز در هواپیماهای تحت فشار نیز ممکن است فشار سینوسی را افزایش دهد و باید از آنها اجتناب شود.
داروهای ضد احتقان مانند Drixoral، Dimetapp یا Sudafed به کاهش فشار در سینوس‌ها کمک می‌کنند.
ممکن است برای شما نسخه آنتی بیوتیک داده شود. لطفاً داروها را مطابق دستور بگیرید و مصرف کنید.
از هرچه که باعث فشار در حفره بینی شما می‌شود باید اجتناب کنید.
هنگام بلند کردن اجسام سنگین، یاد کردن بادکنک، نواختن آلات موسیقی که نیاز به دمیدن دارند یا هر فعالیت دیگری که فشار بینی یا دهان را افزایش می‌دهد حواستان باشد و از این کار پرهیز کنید.
سیگار کشیدن را کنار بگذارید.

مصرف آنتی بیوتیک از مهم ترین مراقبت های بعد از جراحی سینوس

ممکن است برای چند هفته جهت درمان عفونت و تورم به شما نسخه آنتی بیوتیک به عنوان استروئید خوراکی داده شود. آن‌ها را همانطور که گفته شده مصرف کنید. اگر دچار اسهال شدید، آنتی بیوتیک‌های خود را متوقف کنید و حتما با دکتر معالج خود تماس بگیرید.
دندانپزشک نسخه‌ای برای مسکن به شما خواهد داد که باید آن را طبق دستور و در صورت نیاز مصرف کنید. پزشکان توصیه می‌کنند که بهتر است یک دوز داروی ضد درد با حدود ۴۵ دقیقه قبل از اولین ویزیت بعد از عمل مصرف کنید؛ چون ممکن است نیاز به تمیز کردن سینوس در هریک از ویزیت‌های اولیه باشد. اگر مسکنی مصرف می‌کنید که حاوی مواد مخدر باشد، به کسی نیاز دارید که شما را به مطب ببرد و از آنجا به منزل برگرداند.
برخی از بیماران دریافتند که Tylenol فوق‌العاده قوی (۵۰۰ میلی‌گرم) برای تسکین درد آن‌ها کافی است. داروی Tylenol و مسکن‌های تجویزی را همزمان مصرف نکنید؛ مگر اینکه پزشک دستورالعمل خاصی برای این کار به شما بدهد. در برخی از مسکن‌های تجویزی، تایلنول نیز وجود دارد.
از مصرف آسپرین و داروهایی که حاوی آسپرین هستند خودداری کنید. هفته اول پس از جراحی از مصرف داروهایی مانند موترین (Motrin)، ادویل (Advil)، الیو (Aleve) و ایبوپروفن (Ibuprofen) خودداری کنید. این داروها ممکن است باعث خونریزی شوند. اگر در مورد دارو مطمئن نیستند، از پزشک خود یا داروساز کمک بگیرید.
استفاده از استروئید موضعی یا اسپری‌های آنتی هیستامین را تا زمانی که پزشک اجازه نداده آغاز نکنید.

بهداشت دهان بعد از جراحی سینوس

در روز جراحی، دهان خود را آبکشی نکنید یا تف نکنید. این کار لخته خون را مختل می‌کند، زخم را باز می‌کند و می‌تواند خونریزی را طولانی کند و بهبودی را به تعویق بیندازد. شما نباید خون در دهان داشته باشید. بزاق را می‌توان قورت داد، حتی اگر کمی رنگ خون داشته باشد.
تمیز نگه داشتن دهان پس از جراحی برای کاهش خطر عفونت ضروری است. شستشوی آب نمک را از روز بعد از عمل شروع کنید. از نصف قاشق چای‌خوری نمک حل شده و در یک لیوان ۸ اونس آب گرم استفاده کنید و بینی خود را به آرامی با قسمت‌هایی از محلول بشویید، پنج دقیقه طول می‌کشد تا کل لیوان را استفاده کنید. هر چند وقت یکبار که دوست دارید این کار را تکرار کنید، اما حداقل چهار تا پنج بار در روز و همیشه بعد از غذا برای پنج روز آینده این کار را ادامه دهید.
به مدت ۴۸ ساعت از مسواک زدن در ناحیه جراحی خودداری کنید. هنگام مسواک زدن، بسیار ملایم عمل کنید. هنگام خارج کردن خلط نیز مراقب باشید.
ما ممکن است یک شستشوی آنتی بیوتیکی (کلرهگزیدین، پروگارد، پریدکس) را برای برخی روش ها تجویز کنیم. این شستشو باید صبح و قبل از خواب بعد از مراقبت‌های معمول دهان استفاده شود. پس از استفاده از شستشوی دارویی از خوردن، نوشیدن یا شستشوی دهان خودداری کنید. استفاده از این روش آبکشی بیش از دو بار در روز باعث لکه‌دار شدن دندان‌های شما خواهد شد.

سیگار کشیدن

حداقل تا دو هفته پس از جراحی برای مراقبت‌های بعد از جراحی سینوس، اصلا سیگار نکشید. سیگار کشیدن به طور چشمگیری خطر پیوند استخوان و شکست سینوس را افزایش می‌دهد.

استفاده از پروتز یا محافظ شب

پروتزهای جزئی، باله‌ها یا پروتزهای کامل نباید بلافاصله پس از عمل جراحی تا زمان ملاقات بعد از عمل شما استفاده شوند؛ مگر اینکه به طور خاص دستور دیگری داده شود. لطفا در صورت وجود هرگونه سوال با ما تماس بگیرید. اگر یک “بالک” موقت برای استفاده کردن دارید، آن را تا زمانی که بی‌حسی در ناحیه برطرف نشده است، قرار ندهید. هنگام قرار دادن، بالک نباید به لثه‌های ناحیه جراحی برخورد کرد. اگر این اتفاق بیفتد، می‌تواند باعث زخم شدن لبه‌های زخم و شکستگی حاشیه بخیه شود. این اتفاق می‌تواند منجر به از بین رفتن پیوند شود. اگر در مورد تناسب باله، پروتز جزئی یا کامل خود سوالی دارید، تا زمانی که دندانپزشک عمومی یا مطب ما امکان قرار ملاقات نداشته باشند، از آن استفاده نکنید.

مشکلات یا عوارض بعد از عمل جراحی سینوس

مانند هر روش دیگری، بهبود غیرمنتظره بعد از عمل ممکن است رخ دهد. اگر متوجه جریان غیرمنتظره هوا یا مایعات بین دهان و بینی خود شدید، لطفاً فوراً به ما اطلاع دهید. اگر بیش از چند قطره مواد کوچک از موادهای پیوند داده شده از بینی شما خارج شده، حتما به پزشک اطلاع دهید.
اگر در سمتی که جراحی شما انجام شده، گرفتگی سینوس یا بینی داشتید، به ما اطلاع دهید. اگر بعد از ۳ روز ورم در دهان، گونه یا زیر چشم شما افزایش یافت، به ما اطلاع دهید.
آرزوی ما این است که فرایند بهبودی و سلامتی شما تا حد امکان آرام و خوشایند باشد. پیروی از این دستورالعمل‌ها به شما کمک می کند تا درمان راحت‌تری را تجربه کنید.

هنگامی که فرد دچار از دست دادن شدید بافت سخت دندانی می شود، زیبایی دندان های خود را از دست می دهد، سایش دندان ها، از پروتزهای دندانی (پل، روکش، روکش و غیره) برای ترمیم دندان های آسیب دیده استفاده می شود. در صورت از دست دادن کامل دندان، پروتز به ایمپلنت دندان متصل می شود. پروتز دندان برای بازیابی عملکرد و زیبایی دندان ها بسیار مهم است.

ترمیم دندان چیست؟

دندانپزشکی ترمیمی به ترمیم یا جایگزینی دندان ها تمرکز دارد. هدف اصلی دندانپزشکی ترمیمی بهبود سلامت دهان و عملکرد جویدن است.

ترمیم دندان ها معمولا توسط دندانپزشکان عمومی انجام می شود. نمونه هایی از روش های ترمیمی دندان عبارتند از تاج، بریج، ایمپلنت و دندان مصنوعی.

چه کسانی به ترمیم دندان نیاز دارند؟

در صورت داشتن موارد زیر ممکن است به دندانپزشکی ترمیمی نیاز داشته باشید:

• حفره / پوسیدگی دندان.
• دندان های آسیب دیده یا شکسته.
• دندان های از دست رفته

تفاوت بین دندانپزشکی ترمیمی یا ترمیم دندان و دندانپزشکی زیبایی چیست؟

ترمیم دندان بر بهبود سلامت و عملکرد دهان و دندان تمرکز دارد. دندانپزشکی زیبایی بر بهبود ظاهر لبخند شما تمرکز دارد.

برخی از روش های دندانپزشکی هم بهبود عملکردی و هم زیبایی را ارائه می دهند (دندانپزشکی ترمیمی زیبایی). به عنوان مثال، روکش دندان عملکرد جویدن دندان را بهتر می کند و همچنین می تواند لبخند شما را یکنواخت و زیبا تر نشان دهد.

چرا ترمیم دندان ها مهم است؟

ترمیم دندان شانس سلامت دهان و دندان طولانی مدت را به شما هدیه می دهد. دندانپزشک شما می تواند با اصلاح و ترمیم دندان های آسیب دیده یا پوسیده به بازگرداندن لبخند شما و عملکرد کامل دندان های شما کمک کند و  توانایی شما را برای خوردن، صحبت کردن و جویدن بهبود ببخشد.

ایمپلنت اوردنچر چیست؟

با ایمپلنت اوردنچر، نیازی نیست رژیم غذایی خود را تغییر دهید تا با دندان مصنوعی خود سازگار شود، زیرا اوردنچر به طور ایمن در دهان شما قرار می گیرد. شما نمی توانید آنها را در طول وعده های غذایی از جای خود خارج کنید یا نگران حرکت آنها در هنگام صحبت نخواهید بود. بعلاوه، ایمپلنت ها از ساییدگی استخوان فک در طول زمان محافظت می کنند .

پروتزهای سنتی ابتدا با برداشتن هر دندانی و قرار دادن دندان مصنوعی موقت شروع می شوند. پس از بهبودی از برداشتن دندان، می توانید پروتز دائمی خود را تهیه کنید. این پروتز هر شب نیاز به برداشتن دارد و با چسب در بالای دهان شما محکم می شود. اغلب، برای جلوگیری از جابجایی پروتزهای مصنوعی ، باید رژیم غذایی خود را تغییر دهید تا از غذاهای ترد سفت یا غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد دارند اجتناب کنید.

ایمپلنت اوردنچر جایگزین برخی یا همه دندان های

ایمپلنت اوردنچر جایگزین برخی یا همه دندان های بالا یا پایین در دهان می شود. برخلاف پروتزهای سنتی که لنگر در دهان ندارند، اوردنچرهای ایمپلنت دارای لنگر هستند. این پروتزها دارای اتصالاتی هستند که آنها را روی ایمپلنت های فک شما می چسباند. این ایمپلنت‌ها دندان‌های مصنوعی را در جای خود نگه می‌دارند تا زمانی که آنها را در شب خارج کنید.

مراحل کاشت ایمپلنت دندان 

چه کسانی می توانند ایمپلنت اوردنچر بپوشند؟

یکی از مزایای ایمپلنت اوردنچر نسبت به انواع دیگر محلول‌های ایمپلنت این است که فقط از حداقل دو ایمپلنت برای دندان‌های پایین و چهار ایمپلنت برای دندان‌های بالایی استفاده می‌کنند. از آنجایی که برای جایگزینی هر دندان نیازی به ایمپلنت ندارید، دندانپزشک می تواند نقاطی را که بهترین استخوان برای کاشت ایمپلنت دارند، پیدا کند. این فرآیند احتمال نیاز به پیوند استخوان را قبل از ایمپلنت کاهش می دهد.

اگر علاقه مند به اوردنچر ایمپلنت هستید، با ما در دندانپزشکی دکتر هاشمی وقت بگیرید تا ببینید آیا دهان شما با ایمپلنت ها سازگاری دارد یا خیر.

روش اوردنچر چیست؟

روش اوردنچر با برداشتن دندان های موجود که نیاز به کشیدن دارند شروع می شود. سپس می توانیم پایه های ایمپلنت را در دهان شما قرار دهیم. در حین بهبودی از این روش، ممکن است به پروتز موقت نیاز داشته باشید. با این حال، پس از بهبود ایمپلنت‌ها و تطبیق استخوان فک در اطراف پایه‌ها برای محکم نگه داشتن آن‌ها، می‌توانید اوردنچر دائمی خود را انجام دهید.

دندانپزشک روش دقیق شما را برای کاشت ایمپلنت و اوردنچر به دقت تشریح می کند تا مطمئن شود که مورد خود و آنچه می توانید انتظار دارید را درک کنید. هر گونه سوالی را از دندانپزشک بپرسید. همه پزشکان ما در دندانپزشکی خانواده متیو آماده پاسخگویی به سوالات و کمک به بیماران خود هستند که تا حد امکان احساس راحتی کنند.

پیشنهاد بعدی : مشکلات یا عوارض بعد از عمل جراحی سینوس

در مورد اوردنچر ایمپلنت و اینکه آیا واجد شرایط هستید در دندانپزشکی خانوادگی متیوز بیشتر بدانید

ما در دندانپزشکی فراتر از ارائه تمیز کردن و پر کردن است. کارکنان حرفه ای ما می توانند از طریق روش های دندانپزشکی ترمیمی و زیبایی ، از جمله ایمپلنت اوردنچر، به بیماران ما کمک کنند تا لبخند بزنند. اگر لازم است از ما بپرسید “ایمپلنت اوردنچر چیست؟” و “آیا برای من گزینه خوبی است؟” بازدید ارزیابی خود را با ما تنظیم کنید. ما می توانیم به شما اطلاع دهیم که آیا اوردنچر برای آناتومی دندان و سبک زندگی شما موثر است یا خیر. امروز بازدید خود را تنظیم کنید یا در صورت داشتن سوالات با ما تماس بگیرید.

ایمپلنت ثابت دندان چیست؟

پروتزهای ثابت با پشتیبانی از ایمپلنت

پروتزهای متحرک با پشتیبانی از ایمپلنت

ویژگی های ایمپلنت ثابت دندان در مقابل ایمپلنت متحرک

جراحی ایمپلنت دندان چیست؟

جراحی ایمپلنت دندان روشی است که ریشه‌های دندان را با پایه‌های فلزی و پیچ مانند جایگزین می‌کند و دندان‌های مصنوعی که بسیار شبیه به دندان‌های واقعی هستند جای دندان‌های آسیب‌دیده یا از دست رفته را می‌گیرند. ایمپلنت‌های دندانی ریشه‌های مصنوعی دندانی هستند که با جراحی داخل استخوان قرار می‌گیرند. پس از چند ماه، استخوان اطراف ایمپلنت رشد می‌کند و آن را محکم در جای خود نگه می‌دارد. سپس دندان‌های جایگزین با اتصال فلزی به ایمپلنت متصل می‌شوند و شکاف را پر می‌کنند.

نحوه انجام جراحی ایمپلنت دندان به نوع ایمپلنت و وضعیت استخوان فک شما بستگی دارد. جراحی ایمپلنت دندان ممکن است شامل چندین روش باشد. مزیت اصلی ایمپلنت، پشتیبانی محکم از دندان‌های جدید شماست؛ فرآیندی که نیاز به ترمیم استخوان محکم در اطراف ایمپلنت دارد. از آنجایی که ترمیم استخوان به زمان نیاز دارد، این روند می‌تواند چندین ماه طول بکشد.

چرا جراحی ایمپلنت انجام می‌دهیم؟

ایمپلنت‌های دندانی با جراحی در استخوان فک شما قرار می‌گیرند و به عنوان ریشه دندان‌های از دست رفته عمل می‌کنند. از آنجایی که تیتانیوم موجود در ایمپلنت‌ها با استخوان فک ترکیب می‌شود، ایمپلنت‌ها نمی‌لغزند، صدا ایجاد نمی‌کنند یا به استخوان آسیب نمی‌رسانند. همچنین مواد نمی‌توانند مانند دندان که از پل های معمولی پشتیبانی می کند پوسیده شوند.

به طور کلی، ایمپلنت در موارد زیر برای شما مفید خواهد بود:

• یک یا چند دندان از دست رفته داشته باشید.
• استخوان فکی داشته باشید که به رشد کامل رسیده باشد.
• استخوان کافی برای محکم کردن ایمپلنت‌ها داشته باشید یا پیوند استخوان برای شما امکان‌پذیر باشد
• بافت‌های دهان سالمی داشته باشید.
• سلامت شما که روی بهبود استخوان تاثیر منفی نمی‌گذارد.
• نمی‌توانید یا تمایلی به استفاده از دندان مصنوعی ندارید.
• قصد بهبود توانایی گفتار خود را دارید
• می‌توانید چندین ماه به روند درمان متعهد باشید.
• تنباکو مصرف نمی‌کنید.

خطرات ایمپلنت دندان

جراحی ایمپلنت دندان نیز مانند هر جراحی دیگری خطراتی برای سلامتی دارد. با این حال، مشکلات آن نادر هستند و زمانی که رخ می‌دهند معمولا جزئی هستند و به راحتی درمان می‌شوند. خطرات ایمپلنت عبارتند از:

• عفونت در محل ایمپلنت
• آسیب به ساختارهای اطراف دهان مانند سایر دندان ها یا رگ‌های خونی
• آسیب عصبی، که می‌تواند باعث درد، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در دندان‌ها، لثه‌ها، لب‌ها یا چانه طبیعی شما شود.
• مشکلات سینوسی وقتی که ایمپلنت‌های دندانی قرار داده شده در فک بالا به داخل یکی از حفره‌های سینوسی شما بیرون زده است.

برنامه‌ریزی برای ایمپلنت دندان

فرآیند برنامه‌ریزی برای ایمپلنت‌های دندانی ممکن است نیاز به متخصصان مختلفی داشته باشد که از جمله آن‌ها می‌توان پزشک متخصص در شرایط دهان، فک و صورت (جراح دهان و فک و صورت)، دندانپزشک متخصص در درمان ساختارهایی که از دندان‌ها حمایت می‌کنند، مانند لثه و استخوان (پریودنتیست)، دندانپزشکی که دندان‌های مصنوعی را طراحی و برازش می‌کند (متخصص پروتز) یا گاهی متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) باشد.

از آنجایی که ایمپلنت‌های دندانی به یک یا چند عمل جراحی نیاز دارند، جهت آماده شدن برای این فرآیند باید ارزیابی کاملی داشته باشید که در ادامه به آن‌ها اشاره میکنیم:

• معاینه جامع دندانپزشکی شامل عکس‌های اشعه ایکس و سه‌بعدی دندان و مدل‌هایی از دندان و فک شما باشد.
• تاریخچه پزشکی خود را مرور کنید. در مورد هرگونه بیماری و هر دارویی که مصرف می‌کنید، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه و مکمل‌ها، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر بیماری قلبی خاصی دارید یا ایمپلنت‌های ارتوپدی دارید، پزشک ممکن است قبل از جراحی برای شما آنتی بیوتیک تجویز کند تا مانع از عفونت شود.
• طرح درمان متناسب با شرایط شما. این طرح عواملی مانند تعداد دندان‌هایی که نیاز به تعویض دارد و وضعیت استخوان فک و دندان‌های باقی مانده را در بر بگیرد.

برای کنترل درد، گزینه‌های بیهوشی حین جراحی شامل بی‌حسی موضعی، آرام بخش یا بیهوشی عمومی است. حتما با متخصص دندانپزشکی خود در مورد اینکه کدام گزینه برای شما بهتر است صحبت کنید. تیم مراقبت از دندان شما بسته به نوع بیهوشی، در مورد خوردن و آشامیدن قبل از جراحی به شما آموزش خواهد داد. اگر آرام بخش یا بیهوشی عمومی دارید، برنامه‌ریزی کنید تا بعد از جراحی از شخصی بخواهید شما را به خانه ببرد و ممکن است که بقیه روز را استراحت کنید.

آنچه می‌توانید از ایمپلنت دکتر هاشمی انتظار داشته باشید

بررسی ایمپلنت دندان

جراحی ایمپلنت دندان معمولاً یک جراحی سرپایی است که به صورت مرحله‌ای انجام می‌شود و بین دو عمل زمان بهبودی در نظر گرفته خواهد شد. فرآیند کاشت ایمپلنت دندان شامل مراحل مختلفی است که عبارتند از:

• برداشتن دندان آسیب دیده
• آماده سازی استخوان فک (پیوند)، در صورت نیاز
• کاشت ایمپلنت دندان
• رشد و بهبود استخوان
• قرار دادن تکیه گاه
• قرار دادن دندان مصنوعی

کل فرآیند ممکن است از ابتدا تا انتها چندین ماه طول بکشد. اغلب این زمان به درمان و انتظار برای رشد استخوان جدید در فک شما اختصاص دارد. بسته به شرایط شما، روش خاص انجام شده یا مواد مورد استفاده، می‌توان نیاز باشد تا مراحل خاصی با هم ترکیب شوند.

چه زمانی پیوند استخوان در ایمپلنت مورد نیاز است؟

اگر استخوان فک شما به اندازه کافی ضخیم نیست یا خیلی نرم است، ممکن است قبل از انجام جراحی ایمپلنت دندان نیاز به پیوند استخوان داشته باشید. این کار به این دلیل است که عمل جویدن قدرتمند دهان شما فشار زیادی بر استخوان شما وارد می‌کند و اگر نتواند از ایمپلنت پشتیبانی کند، احتمالا جراحی با شکست مواجه می‌شود. پیوند استخوان می‌تواند پایه محکم‌تری برای ایمپلنت ایجاد کند.

چندین ماده پیوند استخوان وجود دارد که می‌توان از آنها برای بازسازی استخوان فک استفاده کرد. گزینه‌ها ممکن است شامل پیوند استخوان طبیعی، مانند مکان دیگری در بدن شما، یا پیوند استخوان مصنوعی، مانند مواد جایگزین استخوان باشد که می‌تواند ساختارهای حمایتی برای رشد استخوان جدید فراهم کند. توجه داشته باشید که حتما با پزشک خود در مورد گزینه‌هایی که بهترین کارایی را برای شما دارند صحبت کنید.

ممکن است چندین ماه طول بکشد تا استخوان پیوند شده به اندازه کافی استخوان جدید برای حمایت از ایمپلنت دندان رشد کند. در برخی موارد، ممکن است فقط به پیوند استخوان جزئی نیاز داشته باشید که می تواند همزمان با جراحی ایمپلنت انجام شود. وضعیت استخوان فک تعیین می کند که چگونه ادامه دهید.

قرار دادن ایمپلنت دندان

در طول جراحی برای قرار دادن ایمپلنت دندان، جراح دهان شما برشی ایجاد می‌کند تا لثه شما باز شود و استخوان نمایان شود. سپس سوراخ‌هایی در استخوان که در آن پست فلزی ایمپلنت دندان قرار می‌گیرد سوراخ می‌شود. از آنجایی که پست به عنوان ریشه دندان عمل می‌کند، در عمق استخوان کاشته خواهد شد.

در این مرحله، شما همچنان یک شکاف در جایی که دندان خود را از دست داده است خواهید داشت. در صورت نیاز می‌توان نوعی پروتز جزئی و موقت را برای حفظ ظاهر قرار داد. شما می‌توانید این دندان مصنوعی را برای تمیز کردن و هنگام خواب بردارید.

در انتظار رشد استخوان

هنگامی که پست فلزی ایمپلنت در استخوان فک شما قرار می گیرد، استئو اینتگراسیون (oss-ee-oh-in-tuh-GRAY-shun) شروع می‌شود. در طی این فرآیند، استخوان فک رشد کرده و با سطح ایمپلنت دندانی متحد می‌شود. این فرآیند که می‌تواند چندین ماه طول بکشد، به ایجاد پایه‌ای محکم برای دندان مصنوعی جدید شما کمک می‌کند؛ دقیقا همان کاری که ریشه‌ها برای دندان‌های طبیعی شما انجام می‌دهند.

قرار دادن تکیه گاه

هنگامی که استئواینتگراسیون کامل شد، ممکن است برای قرار دادن اباتمنت (قطعه ای که در نهایت تاج در آن قرار می گیرد) به جراحی اضافی نیاز داشته باشید. این جراحی جزئی معمولا با بی حسی موضعی در یک محیط سرپایی انجام می‌شود.

برای قرار دادن اباتمنت:

• جراح دهان لثه شما را مجددا باز می‌کند تا ایمپلنت دندان در معرض دید قرار گیرد.
• اباتمنت به ایمپلنت دندان متصل می‌شود.
• سپس بافت لثه در اطراف اباتمنت بسته می‌شود؛ اما نه بیش از آن.

در برخی موارد، اباتمنت به ستون فلزی ایمپلنت دندان در هنگام کاشت پست متصل می‌شود. این بدان معنی است که نیازی به یک مرحله جراحی اضافی نخواهید داشت. با این حال، از آنجایی که اباتمنت از خط لثه عبور می‌کند، زمانی که دهان خود را باز می‌کنید قابل مشاهده است و تا زمانی که دندانپزشک شما پروتز دندان را کامل نکند، به همین شکل خواهد ماند. برخی از افراد این ظاهر را دوست ندارند و ترجیح می‌دهند اباتمنت را در یک روش جداگانه قرار دهند.

پس از قرار دادن اباتمنت، لثه‌های شما باید حدود دو هفته قبل از اینکه بتوان دندان مصنوعی را چسباند، بهبود یابد.

ایمپلنت کامل بهتر است یا دندان مصنوعی و بریج؟

ایمپلنت‌های دندانی برای همه مناسب نیستند و در صورت نیاز به تعویض دندان‌های زیاد می‌توانند گران تمام شوند. در برخی موارد، در برخی موارد، ممکن است عوارضی در پی داشته باشد و ایمپلنت را برای شما نامناسب کند. همچنین ممکن است گزینه دیگری مد نظر شما باشد.

ایمپلنت کامل

اگر نیاز به تعویض دندان‌های زیادی دارید، می‌توانید ایمپلنت کامل دهان را مد نظر قرار دهید. این روش بسته به اینکه چهار قوس در هر قوس دارید یا شش ایمپلنت در هر قوس، با نام «all on four» یا «all on six» نیز شناخته می‌شود.

از آنجایی که ایمپلنت‌ها به اندازه کاهی محکم هستند تا چندین دندان را نگه دارند، شش ایمپلنت برای جایگزینی ۱۰ یا ۱۲ دندان از دست رفته متوالی در قوس بالایی یا پایینی دهان کافی خواهد بود. ایمپلنت را می‌توان جایگزینی برای درمان‌های دیگر مانند دندان مصنوعی دانست.

دندان مصنوعی

دندان مصنوعی با نام دندانواره نیز شناخته می‌شود. دندان‌های مصنوعی روی لثه قرار می‌گیرند و می‌توان آن‌ها را جابجا کرد. ایمپلنت دندان بر خلاف دندان مصنوعی به طور کامل به دهان پیچ یا سیمان می‌شود و مانند دندان واقعی عمل می‌کنند.

دندان مصنوعی می‌تواند کامل یا جزئی باشد. آن‌ها نسبت به ایمپلنت‌ها ارزان‌تر هستند اما ممکن است به اندازه ایمپلنت دوام نداشته باشند. همچنین دندان مصنوعی ممکن است به چسب نیاز داشته باشد تا در جای خود ثابت بماند.

بریج‌های دندانی

بریج‌های دندانی جایگزین دیگری برای ایمپلنت هستند. بریج یک دندان یا دندان مصنوعی است که به وسیله دندان‌های دو طرف شکاف در جای خود محکم می‌شود. این دندان‌های سالم معمولا دریل می‌‌شوند تا بتوان یک تاج روی آن‌ها قرار داد.

پل‌ها نیازی به سوراخ کردن استخوان فک ندارند و از نظر قیمتی ارزان‌تر از ایمپلنت هستند. همچنین ممکن است به دلیل پوسیدگی، شکستگی یا شکافته شدن چینی نیاز به تعویض داشته باشند اما بسیاری از آن‌هاه مدت زیادی دوام خواهند آورد.

دندان مصنوعی جدید خود را انتخاب کنید

هنگامی که لثه‌های شما بهبود می‌یابد، آثار بیشتری از دهان و دندان‌های باقیمانده خود خواهید داشت. از این قالب‌ها برای ساختن روکش استفاده می‌شود تا دندان مصنوعی با ظاهر واقعی داشته باشید. تاج دندان را نمی‌توان تا زمانی که استخوان فک شما به اندازه کافی قوی باشد برای استفاده از دندان جدید مورد استفاده قرار داد.

شما و متخصص دندانپزشکی خود می‌توانید دندان‌های مصنوعی متحرک، ثابت یا ترکیبی از هر دو را انتخاب کنید:

• ترکیب دندان مصنوعی ثابت و متحرک: قابلیت جابجایی این نوع مشابه پروتز متحرک معمولی است و می‌تواند پروتز جزئی یا کامل باشد که شامل دندان‌های سفید مصنوعی است که توسط صمغ پلاستیکی صورتی احاطه می‌شود. روی یک قاب فلزی که به اباتمنت ایمپلنت متصل است نصب می‌شود و به طور ایمن در جای خود محکم می‌شود. برای تعمیر یا تمیز کردن روزانه به راحتی می‌توان آن را جدا کرد.
• دندان مصنوعی ثابت: در این نوع، یک دندان مصنوعی به طور دائم روی یک اباتمنت ایمپلنت پیچ یا سیمان می‌شود. شما نمی‌توانید دندان مصنوعی را برای تمیز کردن یا هنگام خواب از دهانتان خارج کنید. بیشتر اوقات، هر تاج به ایمپلنت دندانی متصل می‌شود. با این حال، از آنجایی که ایمپلنت‌ها بسیار قوی هستند، اگر چندین دندان به هم متصل شوند، می‌توان آنها را با یک ایمپلنت جایگزین کرد.

بعد از عمل

چه جراحی ایمپلنت دندان را در یک مرحله یا چند مرحله انجام دهید، ممکن است برخی از عوارض معمول مرتبط با هر نوع جراحی دندان را تجربه کنید که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تورم لثه و صورت شما
• کبودی پوست و لثه‌های شما
• درد در محل ایمپلنت
• خونریزی جزئی

ممکن است پس از جراحی ایمپلنت دندان به داروهای مسکن یا آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید. اگر تورم، ناراحتی یا هر مشکل دیگری در روزهای بعد از جراحی بدتر شد، با جراح دهان خود تماس بگیرید.

پس از هر مرحله از جراحی، ممکن است نیاز به خوردن غذاهای نرم در حین بهبودی محل جراحی داشته باشید. به طور معمول، جراح شما از بخیه‌هایی استفاده می‌کند که خود به خود حل می‌شوند. اگر بخیه‌های شما خود به خود حل نمی‌شوند، پزشک آن‌ها را جدا خواهد کرد.

جمع بندی

اکثر ایمپلنت‌های دندانی موفق هستند. با این حال، گاهی اوقات استخوان به اندازه کافی با ایمپلنت فلزی ترکیب نمی‌شود. برای مثال سیگار کشیدن ممکن است در شکست ایمپلنت و افزایش عوارض بعد از عمل تاثیر داشته باشد.

اگر استخوان به اندازه کافی جوش نخورد، ایمپلنت برداشته می‌شود، استخوان تمیز می‌شود و می‌توانید این روش را تقریبا سه ماه آینده دوباره امتحان کنید.

شما می‌توانید به کار دندانپزشکی و باقی ماندن دندان‌های طبیعی کمک کنید اگر:

• بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید. درست مانند دندان های طبیعی خود، ایمپلنت‌ها، دندان‌های مصنوعی و بافت لثه را تمیز نگه دارید. برس‌های طراحی شده ویژه، مانند یک برس بین دندانی که بین دندان‌ها می‌لغزند می‌توانند به تمیز کردن گوشه‌ها و شکاف‌های اطراف دندان‌ها، لثه‌ها و پایه‌های فلزی کمک کنند.
• به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید. برای اطمینان از سلامت و عملکرد مناسب ایمپلنت‌های خود، معاینات دندانپزشکی را به طور مرتب پیگیری کنید و توصیه‌های مربوط به تمیز کردن حرفه‌ای دندان را پیش بگیرید.
• از عادت‌های مضر خودداری کنید. موارد خوردنی سفت مانند یخ و آب نبات‌های سفت را نجوید. این کار حتی باعث می‌شود تاج یا دندان‌های طبیعی شما را بشکنند. از استعمال تنباکو و خوردن محصولات کافئین دار خودداری کنید. اگر دندان قروچه می‌کنید حتما به فکر درمان آن باشید.

بررسی انواع ایمپلنت های دندانی

دندانپزشکان گزینه های زیادی برای شناسایی درمان مناسب برای بیمار و مراجعه کننده خود دارند. هنگامی که بیمار دندان های خود را از دست داده است، در صورت داشتن شرایط مطلوب جراحی،با در نظر گرفتن تفاوت ایمپلنت، جراحی برای او انجام می شود. ممکن است پس از انجام ایمپلنت و بعد از مدتی نیاز به ترمیم داشته باشید که پیشنهاد ما به شما این است که حتما به پزشک معالج خود مراجعه کنید و ادامه درمان را با دکتر خود پیش ببرید زیرا ممکن است از نوع و جنس ایمپلنت استفاده شده دکتر جدید شما اطلاعاتی نداشته باشد.

ایمپلنت های دندانی معمولاً بر اساس نوع روشی که برای قرار دادن آنها استفاده می شود، دسته بندی می شوند:

• دو مرحله ای
• تک مرحله ای

ایمپلنت های دو مرحله ای:  یک روش دو مرحله ای شامل جراحی برای قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک و بستن (بخیه) بافت لثه است. چند ماه پس از بهبودی، یک جراحی جزئی برای چسباندن ایمپلنت و ترمیم موقت انجام می‌شود.

ایمپلنت‌های آندوستال (Endosseous): در استخوان فک قرار می‌گیرند، آندوستال‌ها رایج‌ترین نوع مورد استفاده برای روش‌های کاشت دو مرحله‌ای هستند. ایمپلنت‌های اندوستال که عمدتاً به‌ عنوان جایگزینی برای بریج یا پروتز متحرک قرار می‌گیرند، شامل انواع پیچی (رزوه‌دار)، انواع سیلندر (صاف) یا تیغه‌ای هستند.

ایمپلنت های دندانی تک مرحله ای:  یک روش تک مرحله ای شامل قرار دادن ایمپلنت طولانی تری در فک است تا روی استخوان فک قرار گیرد و در سطح بالایی با بافت لثه قرار گیرد، پس از آن بافت لثه بسته می شود (بخیه می شود) و از استخوان فک خارج می شود. کلاه درمانی ایمپلنت قابل مشاهده است. در نتیجه، پس از چندین ماه بهبودی، می توان ایمپلنت و ترمیم موقت را بدون نیاز به جراحی جزئی برای نمایان شدن سر وصل کرد.

ایمپلنت‌های ساب پریوستئال:  در داخل بافت لثه روی استخوان فک قرار می‌گیرند، در حالی که پست فلزی ایمپلنت برای نگه‌داشتن ترمیم قرار می‌گیرد، امروزه به ندرت از ایمپلنت‌ های زیر پریوستال استفاده می‌شود. زیر پریوستال ها در درجه اول برای نگه داشتن پروتزهای مصنوعی در بیماران با ارتفاع ناکافی استخوان استفاده می شد.

نقش اتصال دهنده ها در تفاوت ایمپلنت

همچنین ممکن است تفاوت ایمپلنت ها به دلیل شکل یا نوع سرشان دسته بندی شوند. همه ایمپلنت ها نیاز به ترمیم دارند که به سر متصل یا پیچ شوند. برای این منظور،

سه نوع اتصال اصلی وجود دارد:

1. کانکتورهای هگز داخلی:  به شکل شش ضلعی، یک کانکتور هگز داخلی دریچه ای در سر ایمپلنت است که ترمیم/اباتمنت در آن پیچ می شود.
2. کانکتورهای شش گوش خارجی:  این کانکتورها به شکل شش ضلعی نیز در بالای سر ایمپلنت قرار دارند.
3. اتصال دهنده های هشت ضلعی داخلی:  به شکل یک هشت ضلعی، یک رابط هشت ضلعی داخلی دارای دهانه ای در سر ایمپلنت است که ترمیم/اباتمنت در آن پیچ می شود.

نقش اندازه ها در تفاوت ایمپلنت های دندان

روش دیگر برای طبقه بندی و تفاوت ایمپلنت ها بر اساس اندازه آنها است (که پلتفرم نیز نامیده می شود)، که تعیین می کند که به طور کلی می توان آنها را در کجا در دهان قرار داد. با این حال، هر مورد متفاوت است، و فاصله فردی و نیازهای در دسترس بودن استخوان ممکن است استفاده از اندازه متفاوت را دیکته کند. فیکسچر دارای ابعاد پلت فرم و همچنین طول است که هر دو معیار مهمی در انتخاب فیکسچر هستند.

1. پلتفرم استاندارد:  اندازه ایمپلنت های دندانی استاندارد از 3.5 میلی متر تا قطر 4.2 میلی متر است. این ایمپلنت‌های نسبتاً کوتاه‌تر و باریک‌تر معمولاً در جلوی دهان قرار می‌گیرند.
2. سکوی عریض:  ایمپلنت‌ های دندانی با پلتفرم عریض از قطر 4.5 تا 6 میلی‌متر متغیر هستند و عمدتاً در پشت دهان قرار می‌گیرند.
3. مینی یا باریک بدن: ایمپلنت‌های دندانی مینی یا باریک دارای اندازه‌ای از 2 میلی‌متر تا قطر 3.5 میلی‌متر هستند و عمدتاً در بیمارانی قرار می‌گیرند که فضای کافی بین ریشه‌های دندان‌هایشان برای قرار دادن اندازه بزرگ‌تر وجود ندارد. همچنین ممکن است زمانی که بیمار تراکم استخوان کافی ندارد، قرار داده شوند. گاهی اوقات از آنها به عنوان پشتیبان موقت برای پروتزهای موقت استفاده می شود در حالی که ایمپلنت های دندانی معمولی نهایی در حال انطباق استخوانی هستند.

تفاوت برندهای ایمپلنت دندان

بررسی تفاوت برندهای ایمپلنت دندان

ایمپلنت های دندانی یک نسخه مصنوعی از ریشه دندان ها هستند. این دستگاه های کوچک تیتانیومی اغلب با نام های تجاری مختلف عرضه می شوند. بیماران دندانپزشکی معمولا در مورد معنای این نام های تجاری و اینکه آیا برند واقعاً برای جراحی آنها اهمیت دارد یا خیر سردرگم می شوند.در این مقاله سعی کردیم تا درباره تفاوت برندهای ایمپلنت دندان بیشتر صحبت کنیم و اینکه آیا باید به مارک ایمپلنت دندانی خود اهمیت دهید یا خیر!